Dinant

Dinant, citadelle, église, péniche

Mooie vaart langs de Maas. Het valt op hoe weinig nieuwbouw hier is, wat waarschijnlijk duidt op weinig economische dynamiek. Wat je veel ziet, zijn Cluedo-huizen van sombere natuursteen, met smeedijzeren balkons en middeleeuwsige torenkamers, die zich prima lenen voor onopgeloste moorden.

Dinant, vaak op de kaart gezien, nooit geweest. Het is een oud stadje, ingeklemd tussen de ingeslepen rotsen van de Maas en dus zonder uitbreidingsmogelijkheden. Ja, misschien is er wel een buitenwijk bovenop de rotsen, maar als de café's, de winkels en de kerk beneden zijn, hoor je er toch niet bij.

Beneden aan de Maas draait alles om toerisme, dat is duidelijk, en ze doen hun best het aanbod fris te houden. Zo is het dit jaar 200 jaar geleden dat Adolphe Sax is geboren, de uitvinder van de saxofoon en Dinants aanspraak op wereldfaam. Er is een Rue Adolphe Sax, er is een huis waar Adolphe Sax misschien vlakbij heeft gewoond, en de brug over de Maas staat dit jaar vol met tientallen manshoge plastic saxofoons die allemaal een Europees land verbeelden. Die brug is trouwens ook wereldberoemd, want Charles de Gaulle is er in de oorlog gewond geraakt. Waaraan, dat stond er niet bij.

België  blijft een wonderlijk land dat geniet van het absurde. Een affiche langs de weg beweert dat "Si Alphonse Sax s'était appellé Alhonse Vandenbroeck, John Coltrane et Charlie Parker auraient éte de fameux Vandenbroeckophonistes". Een grap trouwens die doet denken aan de observatie dat het mooi was geweest als Hitler geen wees was geworden en de naam van zijn adoptieoom had aangenomen. "Heil Schicklgruber" klinkt gewoon niet zo sterk.

Magritte meets Sax: ceci n'est pas un saxophone