We blijven bergopwaarts de bedding van het riviertje de Loing volgen, al is de naam van het kanaal veranderd in Canal de Briare. Dat gebeurt op de Y-splitsing waar het Canal d'Orléans erbij komt. Dat kanaal is buiten werking gesteld – déclassé et aliéné zo de Fransen het sinister en dreigend zeggen. Het zit bij de borden met 'verboden toegang' dan ook gelijk vol waterplanten, die zelfs een kano zouden afschrikken. 
Iets voorbij die splitsing, die dus ook is déclassé tot gewone doorvaart, ligt het plaatsje Montargis. Pittoreske ligplaats, beloofde onze vaarwijzer. We passeerden de plaatselijke bouwmarkt, een APK-station en een depot van Van Leeuwen Tubes. Die kennen we, uit Zwijndrecht, maar dat roept niet direct associaties op met pittoresk.
Onze scepsis werd gelogenstraft. We draaiden een paar bochten door, en daar pal voor de volgende sluis, die toch op het punt stond het die dag voor gezien te houden, was hij er. Een prachtige ligplaats midden in het stadje, en inderdaad, pittoresk. Doorkijkjes door grachten met bruggetjes, bloembakken aan de leuningen, naast ons twee romantisch-ruīneuze huizen, vermoedelijk met spook, en een keur van winkeltjes in de levendige straten erachter. We hadden het eerder gehad over de geringe bijdrage van ons soort watertoerisme aan de lokale economie, maar onze inkoopexpeditie heeft daar een flinke ruk aan gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten