zondag 27 april 2014

Het plan en de voorbereiding



Anna Koosje heeft al heel wat van Europa gezien. In 2010 en 2011 bijvoorbeeld IJsselmuiden, Parrega en Goes. In 2012 Heidelberg, Regensburg, Wenen, Budapest, Beograd, Rouse en Sulina; en in 2013 Oldenburg, Bremen, Berlijn, net geen Praag maar wel Dresden, en Schwerin. Daar zijn blogverhalen over te vinden voor wie zoekt op Anna Koosje in combinatie met 'Odessa', 'terug naar huis', en 'Praag'.
We kochten de Anna Koosje in 2010. Het schip was toen al in topconditie, zodat we eigenlijk nooit grote aanpassingen hebben hoeven te maken voor deze grote reizen. Onze eigen conditie was wel een punt van zorg. Wij, de schippers, waren in 2010 61 en 66 jaar oud. Wij hadden toen al het idee dat we met dit mooie schip Europa zouden willen verkennen over zijn binnenwateren. Dat zouden we rustig aanpakken – eerst een beetje in de buurt van huis blijven, vandaar IJsselmuiden en Goes, en daarna zouden we aan het grote werk beginnen. Tot we bedachten dat we tegen die tijd wel 65 en 70 zouden kunnen zijn, of seniel of dood, en dat er dan misschien helemaal niets van zou komen. Zo kwam het dat we de grootst mogelijke tocht door Europa, naar de Zwarte Zee en terug, al in 2012 ondernamen, en dat we nu aan het kleine werk toe zijn. Maar dat kan best nog aardige verrassingen opleveren. Zo is ons duidelijk aan het worden dat Frankrijk een heel lange binnenvaarthistorie heeft en waterbouwkundige werken op de moeilijkste plekken heeft aangelegd. Het bovenstaande kaartje geeft daar een idee van.
Het Massif Central, het middengebergteplateau in het zuidoostelijke midden van het land, is natuurlijk te hoog om door te komen, maar ten noorden daarvan lopen talloze natuurlijke waterwegen die vaak ook met kanalen onderling verbonden zijn. Veel van die vaarwegen zijn al eeuwen geleden aangelegd, toen zelfs de grootste schepen in onze ogen nog klein waren. Daarom konden de kanalen smal, de bruggen laag en de sluizen klein blijven. Van de moderne kanalen is het Canal du Nord het grootste; dat is toegankelijk voor schepen van 110 meter lengte en zal over enige tijd, wanneer het verder is doorgetrokken, Parijs met de zeehaven van Duinkerken verbinden.
De Anna Koosje is een tussenmaatje, gebouwd op de standaardafmetingen die de toenmalige minister van verkeer Charles de Freycinet in 1879 vaststelde voor het merendeel van de toen aan te leggen en te moderniseren kanalen, bruggen, sluizen en tunnels. Die standaardmaat is nog steeds bekend als het Gabarit Freycinet, en komt overeen met de Europese binnenvaartklasse I. Van de Franse waterwegen voldoet 5800 kilometer eraan. Om nog even een nader perspectief te bieden, het Franse vaarwegennet is met 8500 kilometer het grootste van Europa. Daarna komt Duitsland met 7300 kilometer, en Nederland met 5000.
Het Gabarit Freycinet is dus ouder en krapper dan de meeste rivieren en kanalen die we tot dusverre bevaren hebben. Onze laagste brug tot nu toe was ergens ten noorden van Berlijn, waar we de hoogte van het schip tot 4,0 meter hadden weten terug te brengen door radar en lichten te demonteren, en er nét schrapend onderdoor konden. In Frankrijk hebben we te maken met tunnels, soms hele lange, waar de toegestane maximumhoogte 3,25 is. Dat betekent dat de stuurhut ontmanteld moet worden. Nou is de Anna Koosje daarop, zoals gezegd, ontworpen. Ook maakt ze dit niet voor het eerst mee, want ze heeft in de jaren '90 wel eens eerder een lange Franse reis gemaakt. Toch vonden we het wel verstandig even een generale repetitie te houden, en dat hebben we vorige week voor de kade van Scheepswerf Bocxe in Delft gedaan. Zo ziet ze eruit met het dak en de bovenste panelen van het stuurhuis eraf:
Anna Cabrio
Het is een ontluisterend gezicht!
Het is duidelijk dat er ook aan de uitlaat nog wat moet gebeuren, maar daar hebben we een los, zijwaarts blazend opzetstuk voor dat in de plaats komt van de hoge pijp. Dat gaat wel extra stank opleveren, maar niet in de tunnels. Daar is het verboden de motor te gebruiken. Alle scheepvaart wordt er gesleept, anders zou alle zuurstof opraken.

Voorlopig kunnen we zonder aanpassingen de Maas op, tot aan de Franse grens.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten