De techniek

Vorig jaar bij Spandau heeft de schroef een tik gekregen van een onder water drijvende biels. Sindsdien zat er een vibratie in het schip die er eerder niet was, en hadden we de indruk dat we bij het zelfde motortoerental minder snelheid maakten. Dat was de voornaamste reden om het schip uit het water te halen, en terecht. Het bleek dat alle schroefbladen een paar flinke happen misten; een wonder eigenlijk dat we nog zo betrekkelijk goed waren thuisgekomen. De schroef is gerepareerd, de trilling is weg en we maken tien procent meer snelheid. Of, omdat we geen haast hebben, draaien we de motor tien procent rustiger. (Voor heel kritische bèta's onder ons, negen procent.)

Twee jaar geleden hadden we ook al een vergelijkbaar schroefprobleem. De toen beschadigde schroef hebben we nu gelijk maar laten repareren, en die ligt nu in het vooronder te glimmen. Hopelijk blijft hij nog lang ongebruikt!

Verder is hier de aankondiging te zien van de koelste zomer in jaren. Bezorgd over de mogelijk zeer hoge temperaturen in Frankrijk hebben we namelijk airconditioning laten inbouwen, en dat is nogal een ding. De interieurunit hebben we zo discreet mogelijk op de boekenkast gezet maar je kunt er visueel niet omheen. 

De compressor is in de voormotorkamer opgehangen; die begint er langzaamaan uit te zien als een ruimtecapsule. 

Goede kans dat het niet nodig was. Na de lange, strenge winter van 2012-13, waarin ik knarsetandend met een sneeuwschep ben bezig geweest, heb ik een gemotoriseerde sneeuwfrees aangeschaft. In 2013-14 is er geen vlok gevallen...